صفحه اصلی / آرشیو دسته "یادداشت"

استاندار ایلام با حذف و دور زدن زنگنه مستقیما از رییس دولت خواست تا مطالبه چند ساله مردم استان را مورد توجه جدی قرار دهد.

کمتر از چهار دهه پیش و درست بعد از پایان جنگ تحمیلی که "شعار سازندگی" در کشور گسترش یافت، "صنعت" واژه غریب برای ساکنین عروس زاگرس بود. علاوه بر نبود زیرساخت های سخت افزاری و نرم افزاری، نگرش و دیدگاه تصمیم‌گیران و تصیمم سازان و همچنین اقشار مختلف جامعه نسبت به فعالیت های تولیدی و صنعت تا رسیدن به مرحله خودباوری فاصله زیادی داشت.

سوراخ پوتین‌ها را جا انداخته‌اند تا در رزم شبانه، آهسته و پاشتری از سیم‌های خاردار بگذرند، تا اهریمنان را از حفره‌های روباه بیرون بکشند.

اجرای موفق محدودیت‌های کرونایی و کسب نتایج امیدبخش کاهش آمارهای روزانه، آرامش نسبی را خلق نموده که بایستی تلاش شود از نتایج حاصل از این اقدامات، مراقبت لازم صورت گیرد.

از آخرین روزهای سال ۱۳۵۷ تا به امروز، هر دولت و مجلس و مسئولی که سر کار آمده، خدمت و بهبود اوضاع مردم همواره کلیدواژه برنامه های آنان بوده است.

فقر و نیاز دیگران را می بینم و افسوس میخورم، اندکی از حقوقم را بذل می کنم تا خودم را قانع سازم که بیش از این وظیفه من نیست، قلبم، آزرده از این رشوه به وجدانم، می گوید آرامت نمی گذارم تو بیش از اینی، برخیز. اینجاست که برخی آستین بالا می زنند!! اینجا فرق من و علی ست. او داوطلب ایثار است و من نظاره گری خودخور!

بخشی از مردم نسبت به رعایت کرونا مقاومت می کنند و درک‌ چرایی این سهل انگاری منجر به بیماری و مرگ سخت است.

رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنْتَ مَوْلَانَا... ﴿۲۸۶﴾ـ بقره

حکایت این روزهای کرونایی و رفتارهای برخی هم استانی ها مصداق ضرب المثل معروف ما ایلامیان هست که می گوید؛ " دەسم بگر دە کیسە تا خەڕگ نەخوەم" که معنی فارسی آن می شود؛ "دستم را در کیسه‌ای بدوز تا خاک نخورم" .

ناامیدی و یاس چنان سایه گسترانیده که انگار گردش فصل و ایام در این جغرافیا خاموش است. عزاداری برای عزیزان سفر کرده دشوار و ناممکن بوده، تنهایی و بی پناهی بازماندگان عزادار، مظلومیت ها را جار می‌زند.

ویروس کرونا دل و دماغ زیادی برای مردم باقی نگذاشته، در کنار وضعیت نامناسب اقتصادی و فشار وارده به خانواده ها و همچنین افزایش روزانه تعداد فوتی های ناشی از کرونا و به تبع آن اعلام وضعیت سیاه، طبیعی خواهد بود که اندک خبرهای خوشحال کننده به چشم نیایند.

در هیاهوی نظرات موافق و مخالف شبکه های اجتماعی آنلاین، فیلترینگ اپلیکیشن‌های موبایلی و محدودیت پیام رسان های مختلف و در کشمکش رسانه های سنتی و جدید، کرونا ویروس دریچه ای جدید به ارتباطات اجتماعی گشوده است.

سال تحصیلی 1400 -1399 به دلیل شیوع ویروس کرونا، 15 روز زودتر از موعد هر سال و متفاوت‌تر از هر زمان دیگری، آغاز شد.

ادارات و سازمان های دولتی تلاشی برای کاستن فاصله اجتماعی مراجعین به عمل نمی آورند. آبدارخانه ها باز هست. جلسات متعدد اداری برقرار است. کسی دیگر به توصیه های بهداشتی و اخبار مرگ و میرها توجهی ندارد.

می توان انتظار داشت که کرونا بر حوزه های مختلف ادبی و هنری مانند ادبیات، سینما و سایر هنرها هم تاثیر بگذارد و شاهد ظهور سبک ها و مکاتبی از جنس "کروناییسم" و منتظر سرایش اشعار کرونایی، تولید فیلم های کرونایی‌، خلق نقاشی های کرونایی و... باشیم.