“رها” رها شد، هلیلان هنوز اسیر…
لازمه مقابله با مشکلات، توسعه این مناطق است، ایجاد زیرساخت ها بدیهی ترین شکل توسعه یک منطقه و ایجاد راه های ارتباطی مناسب مهمترین زیرساخت جهت برون رفت از محرومیت است که در خصوص بخش هلیلان لازم است اقدامات عاجلی صورت پذیرد تا بیش از این شاهد مشکلات فرهنگی و اجتماعی این منطقه محروم استان نباشیم.
شاید سالها قبل می شد محرومیت را عامل معضلات این مناطق دانست اما امروز فقط عملکرد نامناسب مسولین جهت عدم رفع محرومیت را باید دلیل اصلی مشکلات مذکور و پیامدهای آن برشمرد.
نگاهی اجمالی به دهستان زردلان که جزو بخش هلیلان میباشد گویای بسیاری مسایل است، این دهستان در سرشماری سال ۹۵ حدود ۱۵ هزار نفر جمعیت داشته است، اهالی بدلیل فاصله زیاد با شهر ایلام بیشتر مراودات را با استان کرمانشاه انجام میدهند و بدلیل عدم تردد به مرکز استان این بخش به فراموشی سپرده شده است.
پس از پیگریهای مکرر از طرف اهالی بخش و مساعدت های بخشدار آقای نارنجی، فرماندار چرداول آقای یگانه و نماینده استان آقای میرزایی قول مساعد داده اند راه ارتباطی این بخش از طریق جاده روستای پله کبود به شهر کرمانشاه را در دستور کار قرار دهند که تقریبا ۴۰ کیلومتر از مسیر فعلی هلیلان به کرمانشاه را میکاهد، در پاییز امسال نیز نقشه برداری اولیه توسط اداره راه انجام گرفته است و اهالی امیدوار شده اند با حمایت هر چه بیشتر مسیولین و علی الخصوص اداره راه و شهرسازی این مشکل ارتباطی مرتفع گردد باشد که یکی از چندین مشکل این بخش محروم و مستضعف حل گردد، مردم این منطقه حتی از گاز شهری هم محروم مانده اند.
فروردین ماه سال ۹۴ استاندار سابق آقای مروارید در منطقه حضور یافته و قول تبدیل بخش هلیلان به شهرستان را داده اند و چندین سال بعد در مهرماه امسال استاندار کنونی آقای سلیمانی نیز در این منطقه حضور یافته و به تکرار همین وعده بسنده کرده اند!
محرومیت از توسعه، فقر اقتصادی، مشکلات اجتماعی، معضلات فرهنگی و… سالهاست با نام هلیلان عجین اند امیدواریم قصه ی “رها” که یکی ست از هزاران تلنگری باشد برای تحرک بیشتر مسولین محترم و تحقق وعده هایشان را شاهد باشیم.