همدیگر را فقط دوست داشته باشید
جامک: رحمان کمالوندی*
اینکه هرساله آدمها باهم بودنشان را جشن میگیرند واینکه آیا نیاز است برای یک چیز روزمره، جشن گرفته شود یا نه، بحث من نیست.
و با این هم کاری ندارم که اساسا انسانها، در اقلیت دور هم جمع میشوند، در نبودِ چیزی، آنرا فریاد میزنند و ….فقدان، آنها را به تظاهر وا میدارد.
.
اما در سالگرد “عشق” لزوم شناخت آن و واکاوی چیستیِ آنرا که یا زمانی بدان مبتلا بوده ایم و یا تلاش خودآزاری برا ابتلا بدان داریم بیشتر است.
.
لازم است بدانیم که چرا از این مفهوم با این گستردگیِ استفاده، تعریف درستی در دست نیست؟ چگونه است که، بزرگترین نظریه پردزان این انتزاع، شاعرانند، و بزرگترین مخاطبین آن نوجوانان؟؟
.
باید گفت عشق بیشتر از آن که، یک احساس پایدار مبتنی بر تعقل باشد، یک بهانه کودکانه است و یک توجیه ناپخته، و در کل یک مکانیسم دفاعی برای منطقی و اجتماعی جلوه دادن رفتاری بیمارگون.
.
باید دانست در این فرایند ما (عاشق) چیزی را که میخواهیم، میبینیم و از فرد مقابل یک تصویر بی نقص مبتنی بر توارث و تجارب و نقصها و نیازهایمان ترسیم میکنیم. که رفتار یا گفتار متناقضی آنرا مختل و یا حتی معکوس میکند.
.
باید بگویم برعکس آنچه که گفته میشود، عشق ضرورتا یک رابطه دو طرفه نیست بلکه عشق ماهیتا یک چرخه ی ذهنیِ یک نفره است(یک طرف ما با همه نداشته ها و طرف مقابل، فردی ساخته ی ما برای پوشش نداشته های ما). تا جایی که ژاک لاکان تنها، وساطت طرفِ عشقی را کافی میداند، و فروید آنرا تلاشی وسواسی، برای جبران ناکامی اولیه در تصاحب والد.
.
اینکه عشق صرفا یک فرافکنی و یک تلاش ذهنی برای بقاء “خود” میباشد، نه چیزی از ارزش عشق کم میکند و نه از اعتبار آن میکاهد، ولی…
.
لطفا عاشق نباشید. فقط و فقط همدیگر را دوست داشته باشید همانطور که هستید، همانطور که هستند. با همان ظاهر، با همان شرایط با همان آینده احتمالی….
.
تا دیگر در دادگاه های طلاق و در جلسات مشاوره کمتر این جملات رابشنویم که فلانی، دیگر آن فرد اوایل آشنایی نیست. من عاشق او بودم اما اینک از او تنفر دارم …..
.
همدیگر را فقط دوست داشته باشید.
*روانشناس و مدرس دانشگاه
