خدا کند باران نبارد!!!
جامک: مهدی کاکاخانی/ همه مردم دنیا از نزول باران رحمت خوشحال و شادمان می شوند. عموما در مناطقی که خشکسالی و کمبود بارشها باعث نگرانی و ناراحتی شدید مردم می شود، اهالی آن مناطق با برگزاری آئین های مذهبی برای باریدن باران دعا و نذر می کنند، این در حالی است که در گوشهای از این کره خاکی کسانی هم هستند که با شروع فصل زمستان دلهره می گیرند و علیرغم میل باطنی و برخلاف رویه معمول، برای نباریدن باران دعا می کنند!
مردم ساکن در بخشی از مرکز استان ایلام سالهاست بارش باران برای آنها شادمانی به همراه ندارد و در بیشتر مواقعی که بارشها تند و یا سیلابها جاری می شود، با مشکل قطعی آب شرب مواجه می شوند.
سریال قطعی آب چشمههای “گلگل” به عنوان تامین کننده بخشی از آب ساکنین مرکز استان بیشتر شبیه یک لطیفه شده است. تبدیل شدن این مسئله به یک رویه عادی و پذیرش فعل نتوانستن برای رفع این مشکل، موجب گردیده که سازمان های مسئول طرح و برنامهای برای برطرف نمودن آن در دستور کار قرار ندهند.
مساله مهمی که باعث نارضایتی و رنجش مردم شده آن است که نمی توانند بپذیرند چرا مجموعه عریض و طویل متولی این مهم با حقوق های بالا و دریافتی های چند برابری نسبت به کارکنان سایر سازمان های خدمات رسان، سالیان متعددی هست که نتوانستهاند برای رفع این مشکل تکراری و کاملا پیش بینی شده راهکاری اساسی بیابند؟! چرا کارشناسان این سازمان ها به دنبال راهی برای پایان بخشیدن به این مشکل نیستند؟! مگر می توان قبول کرد که این مشکل راه حلی نداشته باشد؟! آیا اگر هم این مسئله راه حلی ندارد چرا به دنبال منبع جایگزین دیگری نیستند؟ و سؤالات بی پاسخ دیگر…
بی تردید گفتن و نوشتن از مشکلات متعدد مردم تقریبا بی تاثیر شده است. برخی مسئولین محترم با وقتکشی و پاسخهای سربالا، دیگر برای مطالبات مردم تَره هم خُرد نمی کنند! به عنوان نماینده افکار عمومی هرچند تاثیری ندارد اما باز لازم میدانیم به صورت مستمر کمکاری و بیخیالی این مسئولین را یادآوری کنیم شاید افاقهای شد و آستینی برای برطرف نمودن مشکلات متعدد بالا برود. به امید آن روز.