آیا فقط فرزندان ایلام شایسته اند و دیگران هیچ؟!
جامک : مهدی کاکاخانی
هر چند وقت یکبار اخباری در بستر شبکه های اجتماعی و رسانه های جمعی با عنوان انتصاب “یکی دیگر از فرزندان شایسته ایلام” در پست های مدیریتی استان های کشور منتشر می شود و متعاقب آن کلی ملت برای این انتصاب ها استیکرهای هورا، سلام و صلوات می فرستند و این رویداد را نیز به عنوان افتخاری بزرگ ضمیمه سایر افتخارات گذشته این دیار می کنند.
از سویی اگر به هر دلیلی فرزند شایسته استانی دیگر قصد سرپرستی اداره کوچک یکی از شهرستان های استان ایلام را داشته باشد، بلافاصله زمین و زمان را به هم می بافیم، اصلاح طلب و اصوگرا را سپر می کنیم و انگار ثلمه ای به ساحت مقدس تمام ساکنین این منطقه وارد شده باشد، به هر طریقی متوسل شده تا مانع و سد راه این انتصاب شویم.
این روزها بیش از هر زمان دیگری رفتارهای پارادکس گونه از ما سرمی زند که از نوع خود منحصرند. به عنوان نمونه؛ در روز ورود رئیس دیوان محاسبات کشور به استان ایلام به عنوان یکی از همین فرزندان شایسته، بازخوردهای که در فضای افکار عمومی مشاهده شد با آنچه که در زمان انتصاب وی رخ داده کاملا مغایرت داشت. (البته این بدان معنا نیست که با آن استقبال و حضور پرشمار مدیران دستگاه های دولتی غیر مرتبط و بی جهت در فرودگاه موافق هستیم) اما اگر هم نقدی هست، بیشتر متوجه کسانی هست که برنامه ریز و تدارک دهنده آن بوده اند و در این قضیه ایرادی متوجه مهمان نبوده که برخی ها به شدت به او تاختند و حتی شروع به ذهن خوانی کرده که این فرزند شایسته برای چه منظورهایی به زادگاهش سفر کرده است.
بی تردید همانگونه که به فرزندان ایلام در گستره ایران بزرگ مسئولیت هایی واگذار می شود و همه ما با افتخار بانیان امر را به این دلیل تحسین می کنیم؛ در مقابل نیز شایسته است حساسیت هایمان را نسبت به انتصاب مدیران غیر بومی منطقی تر کنیم و به جای گیر دادن به محل تولد و صدور شناسنامه این افراد، به میزان تاثیرگذاری، اثربخشی و مفید بودن برای مردم توجه داشته باشیم.
قطعا در استان ایلام نیروهای خلاق و کارآمد زیادی وجود دارند که شایستگی های فراوان داشته و نه تنها برای انتصاب در پست های مدیریتی استان بلکه ظرفیت سکانداری جایگاه های کلان در سطح ملی را دارند. اما لازم است اشاره ای هم به برخی از همین مدیران فعلی شود. کسانی که به معنای واقعی به عامل ضد توسعه، دست انداز و ایجاد گره های اساسی برای رشد و پیشرفت استان تبدیل شده اند و اگر هرچه زودتر شرشان از سر مردم کم شود، نتایج سودمندی برجای خواهند گذاشت. به عنوان مثال؛ فرزند شایسته ای که چندین سال نتوانسته حتی یک منبع ذخیره آب روستایی را احداث کند، چگونه باید انتظار کارهای بزرگتر از او و امثال وی داشت؟! به راستی اگر همین شایسته ها به درستی وظایف و ماموریت های خود را انجام داده اند، چرا وضعیت این استان رضایت بخش و امیدوار کننده نیست؟! چرا….؟
کلام آخر این که اگر می خواهیم شاهد اتفاقات خوب در استان باشیم، بایستی برنامه محوری، دست پاکی سلامت روحی و روانی، توسعه مداری، پاسخگویی و مردمداری منصوبین در پست های مدیریتی بدون توجه به کجایی بودن آنان جایگزین تعصبات منسوخ وابستگی حزبی، ایلی، طایفه ای، شمالی، جنوبی، قومیتی و…. شود.تا شاید افاقه ای برای این بیماری مزمن و پرحاشیه انتصابات در استان ایلام پیدا شود.
