دست به دست هم دهیم به مهر …
پایگاه خبری جامک/ رضا رستمی
چند روزی است که در برخی شهرهای کشور به بهانه گرانی و افزایش قیمت ها و نیز برخی مطالبات بر زمین مانده شاهد اعتراضات شهروندان هستیم که دامنه آن به ایلام نیز کشیده شد.
آنچه که از شهر مشهد شروع شد (و به گفته معاون اول رییس جمهور دست هایی پشت پرده داشت ….) و این روزها تقریبا در بیشتر نقاط کشور فراگیر شده است یقینا در پی بهبود فضای کسب و کار و رفع مشکلات معیشتی و اقتصادی جامعه بوده اما طبیعی است که برگزاری چنین تجمعات و میتینگ هایی در پاره ای از اوقات به دلایل مختلف از کنترل حتی برگزارکنندگان آن خارج شده و مشکلات را مضاعف نماید.
همه می دانیم که کشور سال هاست بنا به دلایلی که بیشتر مردم از آن آگاه هستند دارای مشکلات فراوانی است، بخشی از این مشکلات ناشی از دشمنی و فشارهای بیگانگان بوده که کسی نمی تواند منکر آن باشد، اما در داخل هم مسایلی وجود داشته و دارد که عموما در ایجاد نارضایتی های موجود بی تاثیر نبوده است.
وجود سیل بیکارانی که روز به روز بر تعدادشان افزوده می شود، افزایش آسیب های اجتماعی که بنیان های خانواده را مورد تهدید جدی قرار داده است، وعده هایی که بیشترشان مغفول می مانند، وجود تبعیضات فراوان و فاصله طبقاتی شدید ودهها مورد دیگر که مجال بیانشان نیست، دست به دست هم داده اند تا تعدادی از مردم تصمیم بگیرند صدای خود را شفاف تر به گوش مسئولان کشور برسانند.
بیان این مشکلات و بلند کردن صدای مردم برای مسئولان شاید در نگاه اول هیچ اشکالی نداشته باشد که هیچ، بلکه عمل به یک معروف و انجام وظیفه ای دینی و شرعی نیز باشد، اما قطعا در میان این جمعیت ها هستند افرادی که دنبال مطامع دیگری بوده که شاید با نیات بیشتر شرکت کنندگان مغایرتی جدی دارد. و اینجاست که باید فاصله ها رعایت شده و خط کشی های لازم توسط خود مردم صورت گیرد.
امنیت عمومی در همه جای دنیا خط قرمز بوده و باید رعایت شود، نمی شود در اعتراض به بیکاری تجمع نمود اما به مغازه و یا محل کسب فردی که با هزار درد، مصیبت، وام و … برای خود شغلی ایجاد نموده است، آسیب رساند.
پذیرفتنی نیست که به اموال و امکاناتی که با پول خود ما در جای جای شهر ایجاد شده است حمله کرد و به آتش کشید و بعد هم ادعای بهبود وضع موجود نمود. نمی شود از عدم وجود امنیت روانی در جامعه شعار داد اما در عمل همه مناسبات قانونی جامعه و مملکت داری را زیر سوال برد!
برای اصلاح امور حتما راه های متنوعی وجود دارد که شاید یکی از آنها و البته آخرین آنها برگزاری تجمات عمومی باشد. اما به یاد داشته باشیم که برگزاری همین تجمعات اگر هدفمند نباشند نه تنها اصلاحات مورد نظر صورت نخواهد گرفت بلکه جامعه را به بیراهه برده و با انجام کارهای احساسی و گاه مورد نظر دشمنان، بر این ملک و ملت هزینه هایی فراوان نیز تحمیل خواهد نمود.
هرگز فراموش نکنیم که رسیدن به مطالبات برحق جامعه و بهبود اوضاع مورد اعتراض تنها در فضایی آرام و مسالمت آمیز حاصل خواهد شد و غیر از این اگر باشد به ناکجا آبادی سوق داده خواهیم شد که کافی سری بچرخانیم و نمونه های متعدد آن را در اطراف کشور خود مشاهده کنیم.
با کمال تاسف باید گفت سال هاست که بخشی از صدا و سیما با ارایه اخبار و تحلیل های غیر واقع و جناحی تام، در چنین مواقعی به یکی از عوامل تحریک کننده بخش عظیمی از جامعه تبدیل شده است که باید برای آن چاره ای اساسی اندیشیده شود.
احزاب و گروه های سیاسی نیز باید رسالت خود را به درستی انجام بدهند. آنان خوب بدانند که سود و فایده جمع کردن وآرام نمودن وضع فعلی تنها برای دولت دوازدهم و شخص روحانی نیست. (هر چند انتقادات و ایرادات فراوانی بر آن وجود دارد) این دولت و این نظام و این کشور همانند کشتی ای است که همه سرنشین آن هستیم و باید تلاش کنیم سلامت به مقصد برسد.
مسئولان و دست اندرکاران کشور اما ، در شرایط کنونی وظیفه و رسالتی سنگین تر بر عهده دارند. گوش دادن به مطالبات واقعی مردم و حرکت در مسیر انجام آنها می تواند برای همه آرامش بخش باشد. از بین بردن و حذف ویژه خواری هایی که داد همه را در آورده است؛ نظارت جدی بر بخش های مختلف مالی و اقتصادی، جلوگیری از بر باد رفتن سرمایه های کشور توسط عده ای خاص، بهبود فضای کسب و کار، ایجاد امید در جوانان، برخورد جدی، غیرجناحی و حزبی با مفاسد بزرگ سیاسی و اقتصادی و …، در شرایط کنونی می تواند آبی باشد بر این آتش.
بی تردید با آرام شدن فضای فعلی، رسانه های جمعی با صراحت و شفافیت بیشتری مطالبات جامعه را رصد کرده و پیگیری خواهند نمود و به نمایندگی از مردم فضای عمومی را برای دست اندازان به بیت المال و پایمال کنندگان حقوق عمومی ناامن خواهند کرد.
دست به دست هم دهیم به مهر میهن خویش را کنیم آباد
