حس نوشدن و نو بودن را به کودکان بی بضاعت هدیه کنیم
پایگاه خبری جامک / مهدی کاکاخانی
بازارهای شهر به جنب و جوش افتاده است.کودکان دبستانی به دنبال بزرگترها شادمانه برای تامین نیازهای مدرسه مغازه ها را بدون خستگی بالا و پایین می کنند و با حرص تمام نشدنی، شکم کیف های نو را از روزنامه های باطله خالی کرده و مداد، دفتر، پاکن، لیوان آبخوری و هر آنچه که احساس می کنند نیاز دارند را با هیجان وصف ناپذیری در درون آنها جای می دهند.
اما در زیر پوست همین شهر شلوغ، کودکانی هم هستند که برای شروع مدرسه لحظه شماری نمی کنند. “مهر” برای آنها معنی مهربانی ندارد. خرید و انتخاب، واژه غریبی است. تنها بوی چاپ کتاب های جدید مدرسه است که خبر نوشدن سال و تحولی جدید به مشام شان می رساند.
آن سوی میدان ها و گذرگاه های شلوغ، اکیپ های مسئول جذب کمک های مردمی “جشن عاطفه ها” مغموم تر از آنچه که فکر می شود، به نظر می رسند. صندوق های شیشه ای خالی، حکایت از راز آنها را می دهد. تصاویر و دست نوشته های نصب شده در پیرامون ایستگاه ها، هیچ احساسی را تحریک نمی کند؟! انگار کسی به همه اعلام کرده که در این شهر دانش آموز نیازمندی وجود ندارد.!!!
به راستی چرا خیلی از ماها فکر می کنیم باید میلیارد شویم تا بتوانیم به نیازمندی کمک کنیم؟ در حالی که روزانه مبالغ قابل توجه ای را بی هدف و بی دلیل هزینه می کنیم، اما هیچ احساس بدی نداریم. معلوم نیست چرا برای کمک به نیازمندان سخت تصمیم می گیریم و حتی در پاره ای مواقع با مقاومت زیاد، دیگران را هم برای مشارکت در امور خیر منصرف می کنیم؟!
قصد نصیحت کردن و اعزام افراد به بهشت را نداریم. نیک می دانیم که صلاحیت این مقوله در اختیار ما نیست. اما اجازه می خواهم یک پیشنهاد طرح کنم. در این روزها و در هنگامه شروع فصل مهر، بیایم تنها هزینه خرید یک شب میوه مهمانی را که رقم فراوانی هم نخواهد بود، صرف کودکان بی بضاعت کنیم. اجازه بدهیم آنها هم نو شدن و نو بودن را در این روزهای پر جنب و جوش احساس کنند. آدرس آنها خیلی دور نیست، همین حوالی و چند کوچه آن طرف تر ساکن هستند. فقط نیاز است کمی دقیق تر جستجوکنیم. “یاحق”
