حادثه ها قهرمان ساز هستند و ایران هم کشور حادثه هاست
اضطراب و نگرانی از وضعیت جسمانی فرزندشان در چشمان خسته شان موج میزد و در گفتارشان که مدام با جمله “بین خودمان باشد” قطع می شد، انتظارات بعضا شکوه آمیز از مسولان ذیربط ابراز و اعلام می شد. من اما، در آن اوضاع و احوال که با شنیدن داستان از زبان خود علی، فرودآمدن ضربه های چاقو بر روحم را حس می کردم، به آینده این جوان و جوانان بیشماری که آماده فداکاری و جان بازی برای منافع و ارزش های جامعه اند، می اندیشیدم.
چه آینده ای در انتظار جوانانی است که علی سهرابی، نمونه ای از آنهاست؟ حادثه ها قهرمان ساز هستند و ایران هم کشور حادثه هاست. این جوان که بدنش برای منافع جمعی جامعه چاقو آجین شده، چه آینده ای در انتظارش است؟
با توجه به اینکه اندامهای داخلی اش از قبیل کبد و روده اش آسیب دیده، ممکن است این آسیب، همراه همیشگی زندگی اش گردد (که البته دعا میکنیم چنین نشود) و زندگی اش را در مسیری غیر دلخواه جهت دهد و او را از برخی فرصتها و لذت ها محروم سازد.
حال روی سخنم با دو گروه است:
یکی، گروهی که برای اینگونه کارها ارج و همیت قائل هستند، به ویژه طرفداران محیط زیست و فعالان این حوزه. خواهش می کنم علی را تنها نگذارید و فراموش نکنید، عیادت از ایشان کمترین وظیفه ای است که باید به انجام آن در اسرع وقت مبادرت ورزیم. نگذاریم ایشان احساس بی پناهی کند، نگذاریم این احساس به ایشان و اعضای خانواده اش دست دهد که اشتباه کرده، به او نشان دهیم که قدر دان جان بازی اش هستیم، اقدام ایشان را بهانه ای کنیم برای فرهنگ سازی و تبدیل ایشان و افراد مشابه ایشان به الگوهای برای شهروندان. ما باید ایثار این قهرمان جوان مان را به گوش پایتخت نشینان برسانیم و آن را به خوبی در رسانه های سراسری منعکس کنیم.
دیگری، نمایندگان استان در مجلسین، استاندار، و مدیران منابع طبیعی و محیط زیست است. علی سهرابی یکی از بی شمار جوانانی است که آماده تلاش و فداکاری برای بهبود وضع جامعه هستند. بی تردید اگر شما مسولان برنامه داشته باشید و به جوانان میدان بدهید، امثال علی سهرابی در جامعه ما فراوان اند، تلاش برای شناسایی اینها و کمک گرفتن از استعدادها و توانهایی آنها را در دستور کار قرار دهید. اگر قرار است از جوانان به مثابه دستیار استفاده کنید، “علی سهرابی” را در اولویت قرار دهید.
علی سهرابی و خانواده اش نیازمند مساعدت و حمایت مالی، روحی و روانی و اجتماعی شماست، دریغ نورزید.
پیشنهاد ارزشمند جناب ناصری مبنی بر نامگذاری روز وقوع این حادثه به نام روز مانشت را جامه عمل بپوشانید. من حتی معتقدم سمنی را به نام ایشان نام گذاری کنید. این گونه کارها در مقابل ایثار ایشان چندان ارزشی ندارد.
سازمان حفاظت محیط زیست کشور را به خوبی در جریان ماجرا قرار دهید و از آنها برای عیادت از علی و ارایه کمک های لازم به ایشان و خانواده شان استمداد کنید.
من حقیر با افتخار در مقابل همه کسانی که برای منافع عمومی جامعه تلاش و ایثار می کنند، تعظیم می کنند و دست شان را می بوسم.
* عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایلام
