سلام بر محرم

جامک/ رضا رستمی:

سلام بر محرم، بر بیرق های سیاه و سبز دلداگی، سلام بر محرم، بر نوحه های حزین عشق بازان، سلام بر محرم، بر اشک هایی که صیقل می بخشند جسم و جان را …
محرم آمد، ماه عشق بازی با آن که با همه وجودش با خدا عشق بازی کرد ، محرم آمد ، ماه شیدایی برای حسین (ع)، همو که به ما، به همه، به انسان آموخت آزادگی را، یاد داد بندگی برای خروج از بردگی را، معنا کرد زیستن و مرگ با عزت را … و چه کلاس درسی است محرم و داستان حسین (ع )، چه کارگاه آموزنده ای است مرور روایت های عاشورا و حکایت های ماندگار و بی پایان آن .
محرم و عاشورا و حسین (ع ) تنها یک روایت برای خواندن و مرثیه ای برای اشک ریختن نیست، که اگر چنین بود تا به حال همچون همه داستان های مشابه به گوشه ای تاریک و نمور از تاریخ سپرده شده بود، محرم و عاشورا و حسین (ع) را نویسندگان زبر دست و قهار ننوشته اند که ما تنها داستانی حزن انگیز را بخوانیم و گاهی هم همنوا با آن سری به نشانه تاسف تکان بدهیم، حسین (ع) عاشورا را خلق کرد تا به همه انسانها شرط بندگی بیاموزد، تا مرز بین حق و باطل را با ظرافت خاصی برای تاریخ عیان کند، تا بیاموزد که اشرف مخلوقات بودن به داشتن زر و زور نیست .
حزن و اندوهی که بر ایام محرم مستولی است تنها برای این نیست که بیرقی برافرازیم و از شادی های روزانه مان بکاهیم، بلکه کلاس درسی است که در آن مشق عشق و انسانیت و آزادگی می دهند، مکتبی است که استاد آن عزیز کرده خداوند سبحان است، و چه بی مقدار خواهیم بود اگر از این همه، توشه ای هر چند اندک بر نگیریم .

دشت کربلا، خون های ریخته شده، شیهه اسبان بی صاحب، رقص شمشیرهای عریان و آخته شده به خون و … که زینب (س ) همه آنها را جز زیبایی نمی بیند تنها سناریویی برای ساخت یک داستان حزن انگیز نبوده و نیست، هر کدام از اینها پیام های خاص خود را به دنبال دارد .
همیشه حق بگوییم، از ناحق حمایت نکنیم، در مقابل ظلم بایستیم، باطل را تایید و ترویج نکنیم، آمر به معروف باشیم، از منکرات فاصله بگیریم، نگهبان بیت المال باشیم، مرعوب قدرت و زر و زور نشویم، بنده خدا باشیم، …. حسین (ع) و عباس و زینب و همه آنانی که با تمام هستی خود به میدان مبارزه با ظلم و بی عدالتی و لباس تزویر پوشیدن بر اندام دین رسول خدا (ص) رفتند هیچ نیازی به اشک و عزاداری هیچ کدام از ما ندارند آنان پاداش بندگی و جهاد خود را از خداوند گرفتند .
آنان با حق بودند، از میراث با عظمت فرستاده خاتم به نحو شایسته دفاع کردند، در مقابل همه کژی ها و کاستی های به نام دین ایستادند، همه داشته های خود را در طبق اخلاص نهادند و خداوند نیز به پاداش آن، همه تاریخ و انسانیت را مدیون حسین (ع ) و یاران باوفایش تا روز قیامت قرار داده است .
که اگر این گونه نبود داستان عاشورا و حسین (ع ) و یاران اندکش در دشت تفتیده کربلا،  همچون بسیاری از داستان ها و جنگ های قبل و بعد از آن به فراموشی سپرده می شد و تنها نامی از آنان در لابلای اوراق خاک خورده تاریخ بیشتر باقی نمی ماند.
حسین (ع ) و عاشورا تنها نیازمند اشک و عزاداری ما نیستند، از ما عمل به دین می خواهند، فقط هم مختص ماه محرم نیست این مطالبه، باید که در راه حسین (ع ) گام برداشت، باید که آمر به معروف و ناهی از منکر واقعی بود، در عمل، باید که ناقل و راوی زیباییهای دشت کربلا بود همانگونه که زینب (س ) در شام بود، همانگونه که امام سجاد (ع) تبیین و تشریح نمود .
مثل آنها نمی شود؟ حتما نمی توانیم، اما در آن مسیر که می شود گام برداشت، می شود تمرین کرد، می شود تصمیم گرفت و در نهایت اقدام کرد، اگر در نیات و رفتارها و کردارهایمان کمی، فقط کمی اخلاص وجود داشته باشد.
از خداوند متعال بخواهیم که راویان با عملی برای روز بعد از عاشورای سال ۶۱ هجری باشیم  … سلام بر محرم، بر بیرق های سیاه و سبز دلداگی، سلام بر محرم، بر نوحه های حزین عشق بازان، سلام بر محرم، بر اشک هایی که صیقل می بخشند جسم و جان را …