کام کرونا را با مهربانی تلخ کنیم
جامک – مهدی کاکاخانی: خیلی ها ممکن است الان نگران ممنوعیت برپا کردن چادر در طبیعت، نرفتن به مسافرت، نخریدن ماهی و تنقلات از ترس کرونا، حذف دورهمی های خانوادگی و… باشند، اما فراتر از همه این ها، کسانی هم هستند که نداری و فقر آنان را در مقابل خانواده هایشان شرمسار و سرافکنده نموده است.
کارگران روزمزدی که در این چند ماه حتی یک روز هم کاری پیدا نکرده اند. کسبه ای که یکسال با بدبختی و زیان به ایستگاه اسفند رسیده اند، نیروهای شرکتی که از نیمه دوم سالجاری تاکنون حقوقی نگرفته اند، خانواده هایی که تحت پوشش هیچ نهاد حمایتی نیستند اما درآمدشان کفاف زندگی شان را نمی کند، زنان بدسرپرست و بی سرپرست و…
به راستی چه باید کرد؟! قطعا می شود و می توان در این شرایط سخت و اسیر گرفتاری ها، با اندکی گذشت، حذف برخی هزینه های غیر ضرور و با دستان سخاوتمند و مهربان، مرحمی بر زخم نیازمندان گذاشته و دل های رنجیده را اندکی التیام بخشیم.
همسایه های نیازمند را با حفظ کرامت و آبروداری یاری رسانیم. پیمانکاران نیروهای شرکتی، کارفرمایان و صاحبان کسب وکار به هر نحوی که ممکن است حقوق و مزایای کارگران خود را پرداخت کنند. ذیحسابان تا از پرداخت دستمزد کارگران شرکتی ادارات مطمئن نشده، سندی امضاء نکنند و هرکسی به هر نحوی که می داند دستی بگیرد و دلی را شاد کند.
بدان امید که به برکت گسترش مهربانی و احسان بر پهنه این کهن سرزمین، درهای رحمت خداوند گشوده شود، سال جدید را با امید بیشتر، بدون کرونا و با شور شادمانی واقعی، آغاز کنیم. انشاءالله.
