دلنوشته‌ی رئیس دانشگاه ایلام به مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید
به گزارش جامک به نقل از روابط عمومی، دکتر علی‌اکبری رئیس دانشگاه ایلام در دلنوشته‌ای به مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید و خوش‌آمدگویی به دانشجویان نوورود، مطالبی را به شرح ذیل بیان کردند:
آغاز سال تحصیلی را همیشه بهار تعلیم و تربیت می‌خوانیم. هیجان آغاز سال تحصیلی، حضور دانشجویان نوورود، همراهی پردغدغه والدین، حضور گرم دانشجویان قدیمی در قالب کمیته استقبال، استقرار همه بخش‌های دانشگاه در مکانی واحد به نشان احترام میزبان به مهمانان جدید، مهیا شدن برای حضور در اردوی دانشجویان ورودی جدید در بهترین لباس و شکل ممکن، دغدغه اولین برداشت آنها از این مکان جدید که دل‌انگیز باشد نه مأیوس کننده، از جمله لحظات فراموش نشدنی عمر اینجانب بوده و خواهد بود.
اما امروز پدیده کرونا نه تنها سلامت جامعه را نشانه گرفته، که هیجان وصف‌ناپذیر استقبال از دانشجویان ورودی جدید را هم می‌خواهد به فراموشی بسپارد. «کووید 19» بیرحمانه نمی‌داند، که برای دکتر علی‌اکبری آن همه شور و شعف و تکریم دانشجوی جدید یک فرصت است تا عشق خود به جوانان وطن، آینده‌سازان، و آنانی که مکانی بنام دانشگاه ایلام را برگزیده‌اند، ابراز نماید. کووید ۱۹ نمی‌داند که ما به عشق آنها زنده‌ایم. او نمی‌داند که دل بسی تنگ است برای استقبال‌های پر هیجان سالن آیت‌اله حیدری، برای کف زدن‌های مستمر و برای انرژی روح بخشی که میخکوب می‌کرد هر کسی را که به جمع ما می‌پیوست. کووید ۱۹ نمی‌داند که کَل کَل انجمن اسلامی، جامعه اسلامی و بسیج برای نه تنها موجب آزار نبود بلکه مثل سوخت، موشک توسعه دانشگاه را به پیش می‌برد. او نمی‌داند که جمع فرهیخته ما برای تنوع ایده‌های سیاسی چه ظرفیتی دارد تا آنجا که حضور حسن عباسی ها، زیباکلام ها، مصلحی ها و رسایی ها را در سالن هضم می‌کرد. کووید ۱۹ جشنواره حرکت ما را از حرکت، کانون‌های فرهنگی هنری را از برگزاری محفل اُنس با قرآن، دانشجویان خوابگاه را از جشن شب یلدا و کانون تئاتر را از آنهمه خلاقیت بازداشت. کانون موسیقی دیگر چه بنوازد؟ رادیو دانشگاه برای که برنامه اجرا کند تا پژواک ایده و نظر دانشجویان باشد؟ کجاست کانون نماز و مناسبت‌ها که مدعی برگزاری هر مناسبتی باشد؟ یا هیات علی‌اکبر تا دغدغه محرم و صفر و دعا داشته باشد؟ جشنواره رویش کجاست تا رویش استعدادهای جدید انجمن‌های علمی دانشجویی را نظاره گر باشیم؟ نشریات دانشجویی چگونه به رقابت بپردازند؟ کانون های هلال احمر و همیاران سلامت فعالیت‌هایی خود را چگونه به خوبی اجرا نمایند؟
آخ کرونا تو با ما چه کردی؟ آن شوق و نشاط شورآفرینِ مناظرات دانشجویی، تریبون‌های آزاد، جسارت‌های صادقانه دانشجویان نسبت به رییس و مدیران دانشگاه، نقدهای بی‌شیله و پیله، دغدغه‌های تمام نشدنی سلف سرویس، ایاب و ذهاب و خوابگاه‌های دانشجویی را به کجا بردی؟ می‌دانستی که اینها عشق ما بودند؟ می‌خواستی انتقام کدام کار گذشته را از ما بگیری؟
من برای دانشجویان، برای فرزندانم بسی دلتنگم، دلتنگ شور واشتیاق‌شان، عَتاب و خطاب‌شان، دلتنگ آرمان گرایی‌شان، عصبانیت مَلیح شان، دلتنگ رابطه شیرین پدر فرزندی که در بین ما وجود داشته و دارد.
کووید ۱۹، بدان سال تحصیلی را اینچنین دوست نداریم. کووید ۱۹ بدان به امید بازگشت‌شان هنوز هم شب و روز در تلاشیم، به احترام آنها استخر آماده افتتاح کرده‌ایم، مجتمع گلخانه‌ای جدید ساخته‌ایم، خوابگاه‌ها را بازسازی و نوسازی کرده‌ایم، بقول‌مان برای احداث سَردر وفادار مانده‌ایم، مرکز نوآوری و شکوفایی را راه‌اندازی کرده ایم و برج فناوری را به زودی افتتاح میکنیم، برای جلب رضایتشان فضای سبز دانشگاه را زیباتر کرده‌ایم، مبلمان شهری جدید، نصب آلاچیق و توسعه بوستان بلوط، برای آنها و به احترامشان بوده است.
کرونا من دوست ندارم سال آخر مدیریتم را بدون آنها سپری کنم. دوست دارم دانشگاه را دو دستی به تقدیمشان کنم. آخر آن عزیزان مرا پدر دانشگاه می‌دانستند و پدر همه تلاشش را برای رضایت فرزندانش بکار می بندد.
کووید ۱۹ زودتر برو که تا انتظار برای مهمانان خوش قامت و رعنایم به سرآید. چشم به راهشان هستم تا بیایند و ببینند که دانشگاه برای حضور دوباره آنان چقدر تغییر کرده است. چراکه همیشه حواسشان به تغییرات بود. هیچ چیز به اندازه رضایتشان مرا مسرور نمی‌کرد. کووید ۱۹ منتظر کف زدن‌هایشان هستم. منتظر قهرهای شیرین و اختلاف سلیقه‌های قابل تأمل شان، که تا پای مصلحت دانشگاه به میان می‌رسید در یک جبهه قرار می‌گرفتند، هستم.
کووید ۱۹، زودتر برو، اینجا جای عزیزان دیگر است. دختران و پسرانی خوش‌فکر و خوش‌قامتی که اگر نباشند، دانشگاه بی‌روح، کسل کننده، غم‌زده و بی‌حرکت است، اینجا جای سرمایه‌های آینده مملکت است، اینجا جای دانشجویان عزیز جدید و قدیم دانشگاه ایلام است.
کووید ۱۹، زودتر برو ما امسال در لیست دانشجویان جدید، ۲۵۰ دانشجوی نوورود بین‌المللی هم داریم. می‌دانی که رسیدگی به امورات آنها چقدر زمان نیاز دارد. آنها هم با «رییس جامعه‌الایلام» کار دارند. باید به فکرشان باشیم. زمان شروع رقابت تشکل‌های سیاسی دانشجویی است، یارگیری، انتخابات و تلاششان برای کسب جایگاه شورای فرهنگی را نمی‌دانی چقدر هیجان‌انگیز است.
کووید ۱۹ نمی‌دانم قبلاً چه کاره بوده‌ای، هرچه بوده‌ای، مطمئنم رییس دانشگاه نبوده‌ای. چون اگر تنها یک روز این همه لذت را تجربه می‌کردی دلت نمی‌آمد، دانشگاه را به این روز بیاندازی. اما با همه اینها، بدان که ما متوقف یا مستأصل نخواهیم شد. آموزش و پژوهش دانشگاهی با امید و دلگرمی مسیر خود را طی خواهد نمود. به لطف خدا و به همت همکاران و اعضای هیأت علمی توانمندمان، آموزش را در فضای مجازی به پیش خواهیم برد و با گذشت این ایام سخت کرونایی دوباره در دانشگاه جمع‌مان جمع خواهد شد و دانشگاه ایلام از حضور گرم دانشجویان جان دوباره خواهد گرفت.
دانشجویان عزیزی که امسال به عنوان ورودی جدید به جمع ما پیوسته‌اید صمیمانه به شما عزیزان خیر مقدم عرض می‌نمایم و امید دارم که با همت و تلاش خود و انجام وظیفه دانشگاه، آینده‌ای روشن را رقم خواهیم زد. چشم براه حضور همه دانشجویان عزیز دانشگاه ایلام هستم. «به امید آن روز».
