مهران حذف شدنی نیست آبادش کنید
مهدی کاکاخانی: ایلام سال هاست زخم کهنه محرومیت و توسعه نیافتگی را با خود یدک می کشد. در سال های پس از انقلاب تلاش هایی برای رشد و توسعه این استان صورت گرفته لیکن وجود مشکلات عدیده ای از قبیل؛ عوارض ناشی از جنگ تحمیلی، پائین بودن نرخ بازدهی سرمایه گذاری های انجام شده، نبود زیر ساخت های مناسب، مشکلات مدیریتی و مهمتر از همه فقدان برنامه جامع و پایه ای برای توسعه از جمله مواردی بودند که راه رشد و پیشرفت استان ایلام را ناهموار ساخته بود.
تصویب و اجرای برنامه های توسعه ای (اول، دوم، سوم و…) همزمان با خاتمه جنگ تحمیلی فرصت گرانبهایی را برای شکوفایی استان به وجود آورد، اما اعلام زود هنگام پایان بازسازی خسارت های ناشی از جنگ و همچنین اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی که باعث ممنوع شدن دولت در راه اندازی مستقیم طرح های تولیدی شد، روزنه های رشد و آبادانی این منطقه را یکی پس از دیگری مسدود نمود.
علاوه بر این ها، عدم تعادل و توازن در توزیع امکانات ملی در سطح کشور و نتیجه آن یعنی شکاف فزاینده سطح توسعه یافتگی در میان مناطق مختلف، از جمله واقعیت های غیرقابل انکار می باشد.
حالت و وضعیت توزیع و تقسیم بودجه و عدم اعمال پروژه‌های آمایش منطقه‌ای به اساسی ترین دلایل اختلاف میان سطح برخورداری از مواهب بین استان های کشور تبدیل گردید تا جایی که استان های محروم همچنان ضعیف و ناتوان باقی ماندند و استان های برخوردار روز به روز غنی تر و توسعه یافته تر شدند.
دامنه این تفاوت ها تاکنون که بیش از ۳۶ سال از عمر انقلاب اسلامی می گذرد ادامه داشته و استانی مانند ایلام از نظر شاخص های توسعه ای و نداشتن زیر ساخت های لازم مانند؛ راههای مواصلاتی، صنایع بزرگ و مادر، امکانات رفاهی و تفریحی و …. در رتبه آخر قرار گرفته است و صد البته با کمال تاسف در نقطه مقابل نیز از نظر شاخص های منفی مانند؛ ناهنجاری های اجتماعی، خودکشی، دیگر کشی، بیکاری و ….، در رتبه های اول کشوری قرار دارد.
ناراحتی و دلگیری ها بیشتر از آن جهت است که؛ پتانسیل هایی مانند نفت و گاز، جاذبه های طبیعی و توریستی، مرز بین المللی مهران و ….، به عنوان بستر و زمینه های لازم برای توجه دولتیان و خروج از این وضعیت وجود داشته است اما چرا از این ظرفیت ها برای رشد و آبادانی این استان بهره گیری نشده سوال های بی پاسخی است که تا به امروز پاسخ های قانع کننده ای به افکار عمومی ارائه نشده است.
با این تفاسیر، دو سالی است که کنگره عظیم اربعین، استان ایلام را در کانون توجه مردم ایران، سیاسیون و مدیران ارشد نظام قرار داده است. امسال رفت و آمدهای پی در پی وزرای کابینه دولت یازدهم، حضور دکتر لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی در استان، مقیم شدن برخی مدیران ارشد کشور در مهران و …، در فاصله کوتاه ده روزه شاهد بودیم که در تاریخ این استان تردد این تعداد مدیر ارشد نظام در فاصله ی کوتاه چند روزه بی سابقه بوده است.
در مقابل هم در طی این مدت، شاهد شیطنت های رسانه ای و انجام برخی حرکت های جهت دار توسط معدود شخصیت هایی برای بد نام کردن پایانه مرزی مهران بودیم. از طرفی دیگر ظرفیت های رسانه ای استان مخصوصا صدا و سیمای مرکز ایلام، هم نتوانست جلوه های زیبا و لحظات ناب خدمات رسانی خالصانه مردم ایلام را به همگان نشان دهد.
اما با تمام این موانع، مهمان نوازی خوب مردم، جذابیت های بسیار بالای این مرز بر ترافیک سنگین جاده ها و راههای پرخطر آن پیشی گرفت و محدودیت هایی که از سر بی تفاوتی مسوولان کشوری سالهاست در این نقطه ماندگار شده اند نتوانست سیل زوار امام شهید (ع) را به استان ایلام منصرف نماید و همان شد که بیش از ۷۰ درصد از دو میلیون زائر ایرانی حاضر در کشور عراق، مرز بین المللی مهران را برای عبور و مرور به کشور عراق انتخاب نمودند.
حال که همه می دانیم با تمام کمبودها و نداشته های استان ایلام، تمایل زائرین برای انتخاب مهران به عنوان دروازه مهر و عاشقی در اولویت اول قرار گرفته است، مستقیم و بی پرده از مسوولان کلان کشور می خواهیم؛ معقولانه ترین راه این که دیگر هیچ وقت به دنبال گزینه حذف مسیر و معرفی مسیرهای دیگر برای راه حل رفع مشکل نباشید.
از همه مهمتر این که پیاده روی اربعین در سالها و دوره های آتی افزون و بیشتر خواهد شد، لذا توسعه و ایمن سازی راههای مواصلاتی استان ایلام و گسترش و تجهیز زیرساخت های شهر ایلام و مهران مناسب تر و منطقی ترین گزینه به جای حذف و انحراف افکار عمومی می باشد. بنابراین؛ مهران دیگر حذف شدنی نیست، اگر می خواهید در سنوات آتی از زیر فشار انتقادات و همچنین پایان بخشیدن به ناکامی ها و رفع کمبود سالهای دور رهایی یابید، بهترین اقدام این است که تنها در اندیشه آبادانی این نقطه از ایران عزیز باشید و لاغیر.
