شعلهٔ غمی که سر کشید!

عبدالصاحب ناصری

به تاریخ ۱۳۹۷/۲/۱ یادداشت [ آقای میرزایی، وکیل محترم! بیش از این عامل تنش و تفرقه نشوید] ‌انتشار یافت که در آغاز آن، سبب صدور  ببان گشت. و اکنون پس از یک هفته، مطالب ذیل تقدیم می گردد:
۱) چنانچه به سبب بیان پاره ای واقعیات مسلم، در ذهن و ضمیر عزیزانی غباری بر سیمای درخشان اخلاق نشسته – که هرگز منظور و مطلوب این کمترین نبوده است – از ساحت والای اخلاق و اهالی رنجیده خاطر آن، به جهت این ناخواسته و قصدْ ناکرده، صادقانه و صمیمانه پوزش می طلبم.
۲)در برابر فرهیختگانی که در مقام نقد شفاف- به صحت یا خطا- بر آمده و بر ختام نقدشان نام و نشان خود نهادند- همچون جناب دکتر موسی امیدی- سر ادب و تعظیم به تواضع فرو می آورم و نقدهای وارد ناصحانه و اندرزهای مشفقانهٔ آنان را به عنوان هدایایی گرانسنگ پاس داشته و چونان تاج، بر سر می نهم.
۳) از سرورانی که دست حمایت بر سر این برادرشان  کشیدند، قدردان و خدا را شاکرم.
۴) قلیلی دلال انگشت شمار که نقاب بر چهره کشیده و در ورای نام مستعار، خود را استتار کرده و تولید محتوای ناصواب و بی اساس نموده و آن را بر دوش وجدان بی قرار کولبران سیاسی بی مزد یا کم مزد خود نهاده و با تحریک احساسات و تحربف واقعیات، در نشر آنها جد بلیغ نمودند، به دلیری دعوت می کنم، که این شیوهٔ مندرس منسوخ و بر ملا را رها کنند و صورتک از چهره برگیرند و خود را از نعمت شجاعت و شفافیت محروم نسازند!
۵) از اهالی صبر و بردباری که موافقت و مخالفت ها را رصد کرده، لیکن با خاطری آزرده و به سبب  جلوگیری از تعمیق شکاف ها طریق سکوت بر این مجادله را در پیش گرفتند، تشکر می کنم.
۶) به صدق اعلام می دارد، تمامی راه های برقراری ارتباط بی واسطه و مذاکرهٔ رو در رو به منظور طرح و انتقال دغدغه ها و نگرانی ها از طریق مجاری ممکن پیموده شد، لیکن به رغم تعیین و اعلام زمان برگزاری نشست، قرارهای منعقده در حلقهٔ محدود حاشیه سازان شکسته شد و عزم نمایندهٔ محترم بر بی اعتنایی و عدم برقراری ارتباط  به امید استمرار سکوت تعلق گرفت و بر این کمترین که خود را اسیر رنج چنگال استدلال و مؤاخذه و مطالبهٔ به حق کثیری از هواداران، خاصتاً جوانان می دید، طریقی جز گزینش و گذر از معبر اضطرار باقی نماند و این کارد رسیده به استخوان مرا به فریاد و استخدام آن شیوهٔ گفتمان واداشت.
۷) در صدر تا ذیل یادداشت مذکور، هیچ تعرض مباین با اخلاقی به شخصیت، سلوک فردی و اخلاقی مخاطب صورت نگرفته، بلکه در نهایت نزاکت از عباراتی همچون وکیل محترم، آقای وکیل و… استفاده گردیده و آنچه مورد نکوهش با بیان جزئیات امر قرار گرفته، مشی و سلوک سیاسی ایشان در حوزهٔ استانی پس از سپری شدن نیمهٔ عمر وکالتشان بوده است.
۸) عمده سخن مخالفان – نه لزوماً منتقدان- بر محور اخلاقی نبودن شفاف سازی(افشاگری)، مخالفت با ایل و طوایف و شهرستان هایی خاص و منصب طلبی اینجانب می چرخید!! لذا در منازعهٔ آنان – که مأمور بودند- حشو قبا در میان بود اگر حریر می بود یا پرنیان! و احدی از آنان متعرض صدق محتوا نگشت و همین مرا از ضرورت توضیح معاف می دارد.  و در صورت ضرورت، بر بی مبنا بودن آنها اقامهٔ دلیل خواهد شد. چه مرغکان شیروان چرداول هم بر کذب این ادعا خنده شان می گیرد، تا برسد به   مردمان شریف و نجیبی که چونان تاج افتخار بر سرم جای داشته و دارند!
آیین رسیدن به منصب نیز در عرف دلالان و یا بر میزان و معیار ضوابط ، هرکدام شیوه ای دارند که نه من، بلکه هر مکتب و مدرسه نرفته ای با آن آشناست و آن نه این است که گزیده ام! وانگهی گرفتن منصب بر کدامین صاحب منصبی ذنب لایغفر بوده که مرا به خیال قرب به این ممنوعه هدف تیر تهمت قرار می دهند؟!
۹) اینکه با وجود گذشت یک هفته از صدور بیانیهٔ نخست، گره بر زبان و قلم نمایندهٔ محترم و دفتر ایشان افتاده است و کلمه و کلامی در رد یا پذیرش مطالب مطروحه صادر نگشته و اندک گامی در مسیر ایجاد ارتباط برداشته نشده ، آیا گواه چون آفتابی بر گریز وکیل محترم از  منطق و مفاهمه و مذاکره نیست؟
جناب میرزایی از چه می هراسد که چنین از گفتمان گریزان است؟ و آیا این سلوک، انسان را به گزیدن همان طریق اضطرار -که موجبات آزردگی اخلاقی عزیزان و نشاندن متکلم بر صندلی اتهام عدم مراعات اصول اخلاقی فراهم می آورد- ناگزیر نمی سازد؟
وکیل محترم از چه این حق را به خود می دهد حال که بر مرکب مراد سوار است، طریق استغنا و استئثار باید گزیند و چنان بنماید که «…کَأَنْ لم یسمعها کَأنّه فی اُذُنیه وَقراً » *  و بر انبوه یاران پیشین دیوار حایل و فاصله بکشد و در اختیار حلقه ای محدود با هر فضیلت داشته یا نا داشته ای قرار گیرد؟
چرا جناب میرزایی از حضور مسئولانه در میان اعضای فداکار ستادهایش در مرحلهٔ اول و دوم انتخابات در تمامی شهرستان هاو مناطق، اِبا و اعراض اکراه آمیز دارد؟!
جناب میرزایی با آمار و آدرس نشان دهد به چه میزان و با کدامین گروه های مرجع و مشاوران اهل دانش به منظور تحقق شعار انتخاباتی خود
«امید، آرامش،رونق اقتصادی»  و به منطور گره گشایی از مشکلات شهرستان ها، نشست  برنامه ریزی شدهٔ مستمر داشته است؟
۱۰)  آیا بی اخلاقی و ستیز با اصول اخلاقی و دفن کردن آنها تلقی نمی شود که از منابع مالی و میزان هزینه های انتخاباتی جناب میرزایی برای نمایندگی و نیز ستاد آقای روحانی که جناب ایشان مسئولیت آن را بر عهده داشتند ، پرسش به عمل آید و در خصوص چگونگی هزینه ها و ماندهٔ منابع درخواست شفاف سازی شود؟
۱۱) بروز وقایع اخیر در درون جبههٔ اصلاحات در استان، از اعلام انحلال شورای سیاستگذاری توسط ۱۷ حزب و تشکل سیاسی از مجموع ۲۰ حزب آن، موضع گیری های متفاوت پیرامون بیانیهٔ اخیر در حمایت و یا مخالفت با آن، صف بندی مناقشه برانگیز حامیان و منتقدان نماینده ، رویارویی موافقان و مخالفان استانداران دولت های یازدهم و دوازدهم، تحریکات و بسترسازی اختلافات ایلی، قبیله ای و شهرستانی که مستندات آنها در فضای مجازی و واقعی به وفور در دسترس بوده و در عموم یا اغلب آنها رد پای دکتر جلال میرزایی عضو محترم فراکسیون امید و حلقهٔ بستهٔ وابسته به ایشان به وضوح آشکار و منجر به چند پارگی جریان اصلاحات شده است، ضرورت آسیب شناسی درون جریانی و علاج این آفت و آسیب را بر عموم دلسوزان اصلاح طلب استان واضح و مبرهن می سازد. لذا متواضعانه از همهٔ مشتاقان و مشفقان اصلاحات درخواست می نماید به نحو مقتصی در مهار این آتش افتاده در خرمن اصلاحات ( انشقاق و افتراق ) هر آنچه در توان دارند به عرصه آورند که فردا دیر و حاصل این  درنگ خاکستر نشینی است.
۱۲) جناب میرزایی به این پرسش پاسخ دهند چرا جنابشان نتوانسته اند چتر گستردهٔ جماعت و جریانی که در انتخابات مجلس دهم برسر او گشوده بود، همچنان بر سر خود نگه دارد؟
به عنوان بخشی از جریان اصلاح طلبی از ایشان دعوت می شود جهت تعیین میزان نفوذ، محبوبیت، رضایتمندی و پایگاه رأی، در انتخابات مجلس یازدهم حضور جدی داشته باشند .
۱۳) به لطف و مدد الهی، باب این گفتمان تا رسیدن به درجات مقبول شفافیت که از الزامات اصلاح طلبی است و نیز  اصلاح روند و رویهٔ موجود، با رعایت اخلاق و ادب و نزاکت، گشوده خواهد ماند.
( ۱۳۹۷/۲/۸ )

_____________________

★لقمان_ ‌۷