کرونا بوسیده‌ایم و مرگ را بغل کرده‌ایم!
✍️پایگاه خبری جامک – مهدی کاکاخانی
هنوز دقایقی از شروع بازی نگذشته بود که پلیس فدرال برزیل وارد زمین شد و بازی را متوقف کرد. قبل از آن دستور بازداشت چهار بازیکن آرژانتینی که برای ورود به این کشور دروغ گفته‌اند صادر شده بود.
براساس قوانین برزیل هر فردی که در کشورهای لیست قرمز کرونایی حضور داشته باید ۱۴ روز در قرنطینه بماند. آنها متهم بودند که این قانون توسط این چهار بازیکن نقض شده و مرتکب تخلف شده‌اند.
بنابراین برای اولین بار در تاریخ فوتبال دنیا، یک مسابقه مهم بین دو قطب بزرگ فوتبال جهان نه با سوت داور بلکه با دستور وزارت بهداشت و اقدام پلیس متوقف شد. حتی “لیونل مسی” ، “نیمار” و دیگر ستارگان بی‌بدیل فوتبال دنیا هم نتوانستند مانع از اعمال قانون شوند.
هرچند میلیون‌ها علاقه‌مند فوتبال از دیدن یک مسابقه هیجانی و شورانگیز محروم شدند، اما لذت اجرای قانون بیشتر خودنمایی می‌کرد. نمایش اقتدار قانون با ضمانت اجرایی به نحوی که هیچ فرد و هیچ اسمی نتواند فراتر از آن قرار گیرد.
حال مقایسه کنید مدیریت کرونایی آنها با وضعیت کشور خودمان. در کشور ما از همان ابتدای شیوع ویروس کرونا ستادهای ملی، استانی، شهرستانی و… تشکیل شد. تاکنون هزاران مصوبه و دستورالعمل تصویب و ابلاغ شده اما امواج اپیدمی یکی پس از دیگری کشور را در بر گرفت.
آمار مرگ کرونایی در هر روز “هزار” شده است. الان خیابان و محله‌ای در شهر کوچکی مانند ایلام پیدا نمی شود که سیاه پوش نشده باشد! غم و اندوه بر شهرهایمان خیمه‌ی سنگین زده است.
اینجا دیگر تفکیک بخش معنا ندارد. ایزولاسیون، بیماریابی و قرنطینه بیمار کرونا زده فانتزی شده و همه‌ی واحدهای مراکز درمانی رنگ کرونا به خود گرفته‌اند.
برخلاف آن اوایل که همه وحشت زده از فرد بیمار فرار می‌کردند، الان بیماران کرونایی در بیمارستان‌ها همراه خانوادگی دارند! بعضی اوقات روز هم بدشان نمی آید اندکی بر روی تخت بیمار به صورت مشترک استراحت کنند! همان همراه در ساعت بیکاری یکجا بند نبوده و نشر ویروس توسط وی به دیگران بلامانع است.
اینجا به نام حذف چرخه ویروس چند روز کل کشور را تعطیل و قانون منع تردد خودروهای بین شهری وضع می گردد اما تمام خودروها در جاده‌ها برون شهری با برگه‌ی پزشکی تردد دارند. انگار همگی به صورت هماهنگ به بیماری صعب العلاج مبتلا شده و بایستی به شهرهای شمالی سفر نمایند!
ما تنها مردمانی در دنیا هستیم که همچنان می گوییم کرونا دروغ است! اینجا به جز جریمه میلیونی خودروها که انصافا سریع هم اتفاق می افتد، قرنطینه بیمار، ماسک زدن، پرهیز از حضور در تجمعات و رعایت فاصله اجتماعی لوس بازی محسوب می شود.
در مجموع می توان گفت؛ اینجا مصوبات کرونایی «نوشته می شوند اما خوانده نمی شوند!» بنابراین با کرونا مهربان شده‌ایم او را بوسیده و مرگ را بغل کرده‌ایم.
