ساکنین مریض خانه های ایلام به استراحت هم نیاز دارند
مهدی کاکاخانی
پایگاه خبری جامک
…. ساعت از نیمه های شب گذشته است. چراغ های منازل شهر یکی یکی خاموش می شوند و مردم به آرامی مهیای استراحت شبانگاهی می شوند اما در سالن ها و طبقات مختلف بیمارستان های شهر ایلام انگار تازه روز شروع شده و تردد همچنان ادامه دارد.
دسته های چند نفره در قالب تیم های خانوادگی فضای های عمومی و اختصاصی بخش های مختلف بیمارستان را تصرف نموده و با صدای بلند وقایع و رویدادها را برای همدیگر بازگو می کنند. هر لحظه صداها بلند و بلندتر می شود، بعضی ها عصبانی می شوند، برخی بی مقدمه بر سر نیروهای حراست داد می کشند، یقه همدیگر را می گیرند و در آخر هم درگیر می شوند!. شاید هم اشتباه شده اینجا بیمارستان نیست! چون نه هشداری برای دعوت به سکوت دیده می شود و نه اراده ای برای دم فروبستن! به نظر می رسد قرار نیست بیماری استراحت کند و شاید هم نباید استراحت کند و این نیز بخشی از فرایند درمان است!
اگر کوه هم باشید نمی توانید مانع این جماعت شوید و انصاف حکم می کند نمی توان آنهایی که برای این ماموریت به کارگرفته شده اند را مورد سرزنش قرار داد چرا که تمام تدابیر لازم از نصب درب های ریموت دار تا تجهیز افراد به افشانه و باتوم های ضد شورش و….، پیش بینی شده است اما مگر می شود کاری کرد؟!!!
به فرموده پیامبر اسلام (ص) “عیادت کننده از بیمار، در رحمت خدا غوطه مىخورد” حال سوال اینجاست؛ آیا این گونه عیادت ها مشمول رحمت خداوند می شوند؟! آیا منظور از عیادت، هجوم شبانه به بخش های مختلف و ایجاد مزاحمت برای همه مریض ها می باشد؟! حال موضوعاتی مانند بخش زنان و شرایط قرار گرفتن بیماران روی تخت ها در آن ساعات شبانه و مسائل شرعی و اخلاقی نیز به کنار که در حیطه بحث ما نمی باشد.
بی تردید در نوع مدیریت ها و استفاده از شیوه های خلاقانه برای هدفمند کردن عیادت و سرکشی از بیماران، ارتقاء سطح فرایند درمان در مراکز بیمارستانی انتقادات و ضعف هایی وجود دارد که نیازمند کنکاش، بررسی و ارائه راهکار می باشند. اما بایستی بپذیریم بخش زیادی از مشکلات و موانع ایجاد شده در این حوزه ناشی از رفتارهای ما شهروندان است. رفتارهایی که نیازمند اصلاح و تغییر بوده و لازمه آن دریافت آموزش های مناسب و فرهنگ سازی موثر می باشند.
باید یاد بگیریم که در زمان مقرر برای عیادت و روحیه بخشیدن بر بالین بیماران حاضر شویم. باید درک کنیم که کادر درمانی وظایفی دارد که بایستی بدان عمل کنند. بایستی به حق وحقوق سایر بیماران داخل یک اتاق احترام بگذاریم.
شایسته است به جای هجوم آوردن های غیر معمول و درگیر شدن با نگهبانان درب بیمارستان ها، تا جایی که ممکن است عیادت ها را به منزل ببریم و یا در ساعت تعیین شده انجام دهیم. بایستی تلاش کنیم سطح انتظارات از حوزه درمان را ارتقاء بخشیم و مطالبات کیفی بخشی خدمات را تقویت کنیم. همه باید همصدا شویم تا سیستم درمان ما به مرحله ای از بلوغ رسانده شود که بستگان افراد بیمار دغدغه ای غیر از مسائل درمانی نداشته باشند.
لازم است دانشگاه علوم پزشکی گام های اساسی برای راه اندازی تشکل های مردم نهاد حوزه سلامت با هدف جهت دهی این امور بردارد. همچنین بهتر است از ظرفیت رسانه های اجتماعی برای بهبود وضع موجود و اصلاح این شیوه های رفتاری در قالب تولید محتوای آگاهی بخش و روشنگری آثار ناشایست این گونه رفتارها بهره گیری نمایند به این امید که افاقه ای حاصل گردد.
