“پلاسکو” پلانی از مصلحت اندیشی ها که ختم به فاجعه شد
اما و اگرها و مصلحت اندیشی هایی که تنها مخصوص و مربوط به کلان شهر تهران و پایتخت نبوده و دامنه آن تا دهیاری ها و روستاهای دور و نزدیک این کشور پهناور ریشه دوانده است.
به عنوان نمونه؛ هنگامی که پارکینگ ساختمان های چند طبقه بعد از اخذ پایان کار به مسکونی و تجاری تغییر کاربری داده می شوند، یا زمانی که مالک یک بنای بزرگ مسکونی و یاتجاری تن به تهیه چند کپسول ساده آتش نشانی نمی دهد و با ترفندهای مختلف به صورت امانی تهیه و بعد از بازدید کارشناسان آتش نشانی مجدد آنها را برمی دارد و با مصلحت اندیشی از اقدام او چشم پوشی می شود!
وقتی که در انتخابات مجلس شورای اسلامی یک شهر کوچک خرید فروش رأی و تقلب در آرا رخ می دهد ولی با مصلحت اندیشی فرد متقلب به مجلس راه می یابد و هیچ برخورد قانونی صورت نمی گیرد!
موقعی که به بهانه راه اندازی کسب و کار و ایجاد اشتغال برای چند نفر، به محیط زیست و طبیعت یک منطقه آسیب رسانده می شود و با مصلحت اندیشی از ادامه فعالیت آنان جلوگیری نمی شود!
هزار نمونه ریز و درشت دیگر از مصلحت اندیشی، چشم پوشی ها و یا به ظاهر تصمیمات خیرخواهانه در همه جا و همه بخش های این کشور، روند انجام کار درست و منطقی را مختل نموده و به یک معضل اساسی لاینحل تبدیل شده است. از همه مهمتر این که وقتی مصلحت اندیشی با سیاسی کاری و با رفتارهای عوام گرایانه تلفیق می شود محصول عجیبی حاصل می گردد که دیگر هیچ کس یارای مقابله و مبارزه با آن را ندارد.
بی تردید حادثه “پلاسکو” به عنوان یک شوک اساسی به دولتمردان، تصمیم گیران و تصمیم سازان این کشور می تواند برای یافتن راهکاری های اساسی در جهت حاکم نمودن قانون و پرهیز از مصلحت اندیشی ها بهانه ای راهگشا باشد و باید از این فرصت به نحوی شایسته استفاده شود.
شکی نیست با وجود سرعت جابجایی اطلاعات و نقش آفرینی گسترده رسانه های اجتماعی در انتقال اخبار و رویدادهای کشور، هر مصیبت و آسیبی که در گوشه ای از این کشور رخ می دهد به غم و ماتم تمام ایران تبدیل می شود. بنابراین حال که تمام مردم این سرزمین با بهره گیری از شبکه های تنیده به هم در تلفن های همراه به یک پیکر واحد تبدیل شده اند و در کمترین زمان ممکن شادی ها و غم های خود را به اشتراک می گذارند، مسئولین هم بایستی تدابیر اتخاذ نمایند که بستر تکرار حوادث مشابه و یا زمینه وقوع رویدادهایی که بر ذهن و روح آحاد جامعه آثار سوء دارد را از بین برده و کوشش نمایند بدین بهانه ها دیگر شاهد تزریق غم و اندوه به جامعه نباشیم.
