• پنج‌شنبه 3 دسامبر 2020 - 22:01
    بمناسبت روز "داوطلب"
    فقر و نیاز دیگران را می بینم و افسوس میخورم، اندکی از حقوقم را بذل می کنم تا خودم را قانع سازم که بیش از این وظیفه من نیست، قلبم، آزرده از این رشوه به وجدانم، می گوید آرامت نمی گذارم تو بیش از اینی، برخیز. اینجاست که برخی آستین بالا می زنند!! اینجا فرق من و علی ست. او داوطلب ایثار است و من نظاره گری خودخور!